سلام بر سید و سالار ماه­ها که هر ساله آینه­دلان مسلمان قدومش را منتظرند و به گاهِ آمدنش چشم به افق می­دوزند.

می­آید با ارمغانی از سرور و شادی برای پرهیزگاران و امید و بشارت برای گنهکاران.

می­آید و باز عطر خوش خدا در فضا می­پیچد، نسیم روح افزای آسمانی می­وزد، ابر رحمت سایه می­گسترد،لطف ویژ? پروردگار فرو می­­بارد، سرزمین دل، رنگ و بوی بهار می­گیرد و فصلی دگر برای شکفتن آغاز می­ گردد.

سلام بر ماه خدا و میهمانانش، آنان که به پیشبازش می­روند. نخست در جویبار رحمت رجب تن جان می­شویند، آن گاه از زلال معنای مناجات شعبان می­نوشند و به ترنم صلواتش می­نشینند. هم  آنان که خود را بر مدار اهل عصمت قرار می­دهند و با نگاه به آن سر خط های انسانیت و بندگی، در صفحه هستی، مشق بندگی و زندگی می­ کنند. آنان که این دو ماه را به پیوسته به پیراستگی و آراستگی ­می­گذرانند تا به شایستگی به مبارک­شهر رمضان در آیند و خویشتن را از فیض الاهی سرشار کنند.

سلام بر ماه گسست از ما سوی الله و پیوست به الله. ماه ریزش سیئات و رویش حسنات. زمانه برگ و بار گرفتن درخت اندیشه و فراهم آمدن مجالی که بتوان در سایه آن آسود، دفتر زندگانی را گشود، بررسید، تصمیم­های سرنوشت ساز گرفت و برنامه زندگی را از سر نوشت.

سلام بر ماه دگرگونی رفتارها و عادت­ها، ماهی که هر روزه درس پاکی و خلوص، از خود گذشتگی و ایثار، شکیبایی و پایداری، زهد و پارسایی را مکرر می­کند و در دل محکم .

سلام بر سحرهای ناب نماز و دعا و غروب­های دل انگیز ربنا. ماه دست­های افراشته نیاز به درگاه رب بی­نیاز. ماه چشم­های بیدار و چهره­های افروخته از خوف و شوق خدا. ماه شبنم­های فرو غلطیده بر گونه­­ها و بدن­های فروافتاده بر وسعت سبز سجاده­­­ها. ماه برگرفتن زنگارهای دل و صیقل آن با تلاوت­های طلایی و دلنواز کتاب خدا.

خوشا آنان که در لحظه­های فرحناک افطار از دسترنج حلال خود، سفره­های ساده و با برکت می­گسترانند و نیازمندان را در صدر می­نشانند.

خوشا آنان که در شب­های پایانی حیات علی ـ علیه السلام ـ با او همراه­ می­ شوند، انبان­های طعام را به دوش می­کشند تا بینوایان را نوا بخشند، با دستان مهر خود یتیمان را بنوازند و درماندگان ورطه اندوه را بدر ­آرند.

خوشا آنان که قدرشناسند و در آن دست به احیای خویش می­زنند و با دعا و استغفار تاریکی شب را به سپیده صبح پیوند تا روزهای سالشان، همه سپید و پر بار باشند.

خوشا آنان که با «ابوحمزه» همنوا می­شوند و آنان که گوهر جان و ایمانشان را از آتش فتنه­گران در «جوشن کبیر» ایمن نگاه می­دارند.

خوشا آنان که در این ماه به سوگ آفتاب عدالت می­نشینند و با فرزندان علی ـ علیه­السلام ـ  همدرد و هم ناله می­شوند.

 خوشا آنان که در واپسین جمعه ماه خدا، وضوی عشق می­گیرند، برای خدا در خیابان­ها جاری  می­شوند،دستان دعایی خود را مشت کرده، بالا می­برند و با زبان­های قدسی و روزه­دار برای رهایی قدس، شعارهای مقدس سر می­دهند و مصلاهای آدینه را از حضور خود لبریز می­کنند.

 خوشا آنان که با به سر رسیدن فصل تهذیب، به عید معصومیت نخست خود باز می­رسند و دگر بار زاده می شوند.

ای رب رمضان! به درگاهت چشم امید دوخته­ایم که ما را نیز از شیرینی­­اش بچشانی و به شفاعت شهید رمضان، مولایمان علی ـ علیه­السلام ـ ما را به پیوست رمضانیان درآوری.   

                                                                                        آمین یا رب العالمین.

نویسنده: جدیدی