یار مهربان

چند سالی است که کتاب­های الکترونیکی رخ نموده­ وکتابخانه­های مجازی را پدید آورده­اند. البته که اینها صورتی ازکتاب­اند؛ نه خود آن.کتاب واقعی­ ویژگی­های خود را دارد.کِی می­شود صورت را با اصل، مجاز را با حقیقت قیاس کرد. هرکتابی برای خود هویت مستقل و شخصیت ویژه­ای دارد.کتاب اگر بخواهد مهربان­یار ما باشد، باید با همه وجودش همراه و همدم ما شود. رو در رویش باید نشست. دست در دستش گذاشت. رنگ رخساره­اش را دید. قد و قامتش راتماشا کرد. وجودش را حس کرد. صدای ورق­هایش را شنید و حتی آن را بویید.

    نوشته­ای که با نام کتاب از صفحه­ای به نمایش درمی­آید که هر چندگاه چیزی از آن خود می­نماید، هرگز همانند کتاب نیست تا بر جان و دل اثر گذارد. شاید بگویید در این زمانه، جز این چه چاره؟ آری، گاه گریزی از این گزیر نیست؛ اما مهم این است که نباید با آن خو گرفت و دل بست. باید هر طور شده، برخی از کتاب­هایی که سخت به آنها نیازمندیم و یا  فراوان علاقه­مند، نزد خود آورده، گرامی­­شان داریم.